„Nawet najdalsza podróż zaczyna się od pierwszego kroku”
Geneza wyprawy do Madrytu ma swój początek w Birmingham, gdzie trzech młodzieńców w podobnym wieku (i z podobnymi zamiłowaniami do muzyki rockowo – metalowej) wynajmowało wspólnie dom. Mógłbym spróbować Was przekonać, że młodzieńcy ci w czasie wolnym od pracy dysputowali o poezji, filozofii i przyrodzie, jednakowoż zdążyliście mnie już trochę poznać, więc napiszę po prostu jak było… 
Otóż młodzieńcy ci dysputowali (i owszem) ale o sensie życia (nieco pokrętnym i frywolnym w ich wydaniu) delektując się przy tym płynnymi darami natury, których próżno by szukać na półeczce z konfiturami babuni… 
Po jednej z takich dysput (na której wznieśli się na wyżyny swoich możliwości pod każdym względem), jeden z nich (tzn JA – ten najwyższy, ale nie koniecznie najbystrzejszy 
)obudził się w salonie dzierżąc telefon w dłoni. Zmęczonym „dysputami” wzrokiem, z niejakim trudem odczytał przesłane mailem potwierdzenia rezerwacji na loty do Dublina i Madrytu, zaskoczony swoim zaskoczeniem usiadł i westchnął… 
No cóż… uśmiechnąłem się wtedy tylko pod nosem, zaparzyłem kawę i… zabukowałem hotele
Uroku Madrytowi odmówić nie można. Jest naprawdę kilka miejsc, przy których człowiek mimowolnie się uśmiecha, czując to uczucie ciepła na sercu kiedy widzimy coś pięknego. Pstryknąłem kilka fotek moją „małpką” spod znaku Nikona i… zupełnie o nich zapomniałem Odnalazłem je całkiem niedawno i postanowiłem się nimi podzielić z Wami dodając kilka słów (bo naprawdę lubię to robić, od zawsze).
Z praktycznych informacji: piwo hiszpańskie to nie ten sam kaliber smakowy co piwo niemieckie czy austriackie, aczkolwiek idzie ugasić egzystencjalne pragnienie. Następnego dnia po przyjeździe zamówiłem sobie kawę po irlandzku i… z baru wyszedłem z uśmiechem na ustach… Gościnni ci Hiszpanie 
To by było na tyle z mojej strony. Miłego weekendu kochani, co by to oczekiwanie na świeży powiew wiosny przebiegało Wam bezstresowo.
Pozdrówencje.
Tomula
